نوشته شده توسط : پزشک و درمان

علائمی مثل احساس غم و اندوه، ناامیدی، از دست دادن علاقه یا لذت از فعالیت‌های روزمره برای همه ما آشناست و قطعا همه ما آنها را تجربه کرده‌ایم. این علائم اگر به صورت کوتاه‌مدت و گذرا ظاهر شوند جای نگرانی نیست، اما اگر ماندگار باشند و فرد را برای مدت طولانی درگیر کنند تبدیل به افسردگی شدید و مزمن خواهند شد و باید جدی گرفته شوند.

افسردگی شدید و مزمن در مردان و زنان

افسردگی یک اختلال روانی و خلقی است که ویژگی آن بی‌حوصلگی، احساس غمگینی و از دست دادن علاقه می‌باشد. اختلال افسردگی معمولا یک مشکل مداوم و طولانی مدت است و جزو اختلالات گذرا و کوتاه مدت به شمار نمی‌رود.

مدت زمان متوسط یک دوره افسردگی ۶ تا ۸ ماه است. بر اساس تحقیقات انجام شده، به نظر می‌رسد که افسردگی در زنان بیشتر از مردان شایع است. وقایع زندگی مانند مرگ عزیزان و شکست عاطفی می‌تواند باعث ایجاد تغییرات خلقی در فرد شوند که معمولا به شکل افسردگی شدید ظاهر می‌شوند.

علل افسردگی بطور دقیق مشخص نیست، اما احتمالا ترکیب پیچیده‌ای از عوامل ژنتیکی، بیولوژیکی، محیطی و روانی در آن نقش دارد. افسردگی را می‌توان با داروهای ضد افسردگی یا روان درمانی کنترل کرد.

چه مواردی تحت عنوان افسردگی طبقه‌بندی نمی‌شوند؟

افسردگی متفاوت از نوسانات خلق و خوی است که افراد به عنوان بخشی از زندگی عادی خود تجربه می‌کنند. واکنش‌های عاطفی موقت در برابر چالش‌های زندگی روزمره افسردگی به شمار نمی‌روند.

به همین ترتیب، حتی احساس اندوه ناشی از مرگ یک فرد نزدیک در صورتی که ماندگار نباشد افسردگی نیست. هرچند بیماری افسردگی می‌تواند مرتبط با داغدار شدن باشد. هنگامی که مشکل افسردگی بعد از یک فقدان رخ دهد، روان‌شناسان آن را اندوه پیچیده می‌نامند.

افسردگی شدید و مزمن

انواع افسردگی چیست؟

به طور کلی انواع افسردگی در روانشناسی شامل موارد زیر است:

  • افسردگی تک قطبی و دو قطبی
  • اختلال افسردگی اساسی با ویژگی‌های روان پریشی
  • افسردگی پس از زایمان
  • اختلال افسردگی اساسی با الگوی فصلی یا افسردگی فصلی

افسردگی تک قطبی و دو قطبی

اگر ویژگی غالب، حالت افسردگی باشد، این وضعیت افسردگی تک قطبی نامیده می‌شود. هرچند در صورتی که ویژگی آن دوره‌های مانیک و افسردگی باشد که با دوره‌های خلق و خوی طبیعی جدا شده‌اند، تحت عنوان اختلال دو قطبی (پیش‌تر افسردگی مانیک نامیده می‌شد) شناخته می‌شود.

افسردگی تک قطبی می‌تواند شامل اضطراب و علائم دیگر باشد اما بدون دوره‌های مانیک. هرچند، پژوهش‌ها نشان می‌دهد که در حدود ۴۰ درصد از اوقات، افراد مبتلا به اختلال دو قطبی افسرده هستند و در نتیجه تمایز این دو وضعیت دشوار است.

اختلال افسردگی اساسی با ویژگی‌های روان پریشی

ویژگی این وضعیت، افسردگی همراه با روان‌پریشی است. روان‌پریشی می‌تواند شامل توهم، باورهای غلط و عدم قبول واقعیت،‌ یا هذیان باشد که باعث می‌شود فرد چیزهایی را حس کند که وجود ندارند.

افسردگی پس از زایمان

زنان اغلب دچار وضعیتی تحت عنوان اندوه تازه مادران می‌شوند، اما افسردگی پس از زایمان شدیدتر است. علت افسردگی بعد از زایمان ممکن است ناشی از تغییرات جسمی یا روحی در مادر باشد.

افسردگی پس از زایمان

اختلال افسردگی اساسی با الگوی فصلی یا افسردگی فصلی

افسردگی فصلی که قبلا اختلال خلقی فصلی نامیده می‌شد مرتبط با کاهش روشنایی روز در زمستان است. افسردگی در طول این فصل رخ می‌دهد اما در سایر اوقات سال و در واکنش به نور درمانی بهبود می‌یابد. در کشورهای با زمستان‌های طولانی یا شدید بیشتر این وضعیت مشاهده می‌شود.

دلایل و علت افسردگی چیست؟

علل افسردگی به صورت دقیق مشخص نیست و ممکن است محدود به یک منبع نباشد. دلایل افسردگی احتمالا ناشی از ترکیب پیچیده‌ای از عواملی است که شامل موارد زیر هستند:

  • عوامل ژنتیکی
  • عوامل بیولوژیکی (تغییرات در میزان انتقال دهنده‌های عصبی)
  • عوامل محیطی
  • عوامل روانی و اجتماعی

برخی افراد بیشتر از دیگران در خطر ابتلا به افسردگی هستند؛ عوامل خطرناک در این افراد عبارتند از:

  • رویدادهای زندگی
  • عوامل شخصیتی و آسیب‌های دوران کودکی
  • عوامل ژنتیکی
  • برخی داروهای تجویزی
  • سوء مصرف داروهای تفریحی (مانند الکل و آمفتامین)
  • ضربه به سر در گذشته

رویدادهای زندگی که منجر به ایجاد افسردگی می‌شوند

از جمله رویدادهای زندگی که ممکن است باعث ایجاد افسردگی شوند ازجمله داغدار شدن، طلاق، مشکلات کاری، روابط با دوستان و خانواده، مشکلات مالی، دغدغه‌های پزشکی یا استرس حاد می‌باشد.

عوامل شخصیتی و آسیب‌های دوران کودکی

افرادی که در ارائه برنامه‌ها یا کنار آمدن با مشکلات گذشته‌شان در زندگی ناموفق هستند.

ارتباط عوامل ژنتیکی و افسردگی حاد

افرادی که خویشاوندان درجه اول و دوم آنها به بیماری افسردگی مبتلا شده‌اند بیشتر در خطر ابتلا به انواع افسردگی از جمله افسردگی حاد هستند.

مصرف برخی داروهای تجویزی

از جمله کورتیکواستروئیدها، برخی مسدودکننده‌های بتا، اینترفرون و سایر داروهای تجویزی ممکن است باعث ایجاد افسردگی شود.

سوء مصرف داروهای تفریحی

سوء مصرف داروهای تفریحی مانند الکل و آمفتامین می‌تواند همراه با افسردگی باشد یا منجر به آن شود. ارتباط قوی بین سوء مصرف دارو و افسردگی وجود دارد.

افرادی که دچار دوره‌های افسردگی اساسی بوده‌اند بیشتر در خطر ابتلای مجدد به آن هستند. سندرم‌های درد مزمن و نیز سایر شرایط مزمن مانند دیابت، بیماری مزمن انسدادی ریه و بیماری قلبی عروقی نیز ممکن است منجر به افسردگی مزمن شوند.

علائم افسردگی را بشناسید

علائم و نشانه های افسردگی می‌توانند شامل موارد زیر باشند:

  • خلق و خوی افسرده
  • کاهش علاقه یا لذت از فعالیت‌هایی که فرد قبلا از آنها لذت می‌برد، مانند کاهش تمایل جنسی
  • کاهش وزن ناخواسته (بدون رژیم غذایی) یا کاهش اشتها
  • بی خوابی (مشکل در خوابیدن) یا پرخوابی
  • آژیتاسیون (برای مثال بی قراری، قدم زدن با اضطراب در یک مسیر کوتاه)، یا کندی روانی حرکتی (کندی حرکات و تکلم)
  • خستگی یا فقدان انرژی
  • احساس بی ارزش بودن یا گناه
  • بدتر شدن توانایی فکر کردن، تمرکز یا تصمیم گیری
  • افکار مکرر در مورد مرگ یا خودکشی یا تلاش برای خودکشی

علائم افسردگی چیست؟

نحوه تشخیص بیماری افسردگی

تشخیص افسردگی با یک جلسه مشاوره با پزشک یا متخصص سلامت روان آغاز می‌شود. درخواست کمک از یک متخصص سلامت به منظور بررسی دلایل مختلف افسردگی، اطمینان از تشخیص افتراقی دقیق و درمان بی‌خطر و موثر اهمیت بسزایی دارد.

مانند بیشتر مراجعات به پزشک، ممکن است یک معاینه فیزیکی به منظور کنترل علل جسمی و شرایط همراه با آن انجام شود. سوالاتی پرسیده خواهد شد و سابقه‌ی بیمار گرفته می‌شود تا علائم، دوره زمانی و غیره مشخصص گردند.

برخی پرسشنامه‌ها به پزشک کمک می‌کند تا شدت افسردگی را ارزیابی کند. برای مثال مقیاس درجه‌بندی افسردگی هامیلتون دارای ۲۱ سوال است که نمرات آن توصیف کننده شدت بیماری خواهد بود.

مقیاس هامیلتون یکی از مورد استفاده‌ترین ابزار ارزیابی در جهان توسط متخصصین جهت تشخیص افسردگی شدید است.

راههای درمان افسردگی

افسردگی یک بیماری روانی قابل درمان می‌باشد. روش های کنترل افسردگی شامل موارد زیر است:

  • حمایت
  • روان درمانی
  • درمان افسردگی با دارو
  • الکتروشوک درمانی

حمایت فرد مبتلا به بیماری افسردگی

منظور از حمایت فرد مبتلا به افسردگی، بحث در مورد روش‌های عملی و کمک در استرس‌ها تا آموزش به اعضای خانواده است.

استفاده از روان درمانی

روان درمانی یا گفتار درمانی برای افسردگی شامل رفتار درمانی شناختی (CBT)، روان درمانی بین فردی و درمان حل مشکلات می‌باشد. در مواردی که فرد مبتلا به افسردگی خفیف است، روان درمانی اولین گزینه درمان بیماری افسردگی می‌باشد؛ در موارد متوسط و افسردگی شدید ممکن است از آنها در کنار درمان‌های دیگر استفاده کرد.

رفتار درمانی شناختی و روان درمانی بین فردی دو نوع اصلی روان درمانی مورد استفاده در افسردگی می‌باشند. رفتار درمانی شناختی ممکن است در جلسات فردی با درمانگر، بصورت رو در رو، گروهی یا تلفنی انجام شود.

برخی از مطالعات اخیر نشان داده‌اند که رفتار درمانی شناختی را می‌توان بطور موثری از طریق کامپیوتر نیز اجرا کرد. درمان بین فردی به بیماران کمک می‌کند تا مشکلات عاطفی که بر روابط و ارتباطات آنها تاثیر گذاشته و چگونگی تغییر خلق و خوی توسط این عوامل که قابل تغییر هستند را شناسایی کنند.

داروهای ضد افسردگی

داروهای ضد افسردگی توسط پزشک تجویز می‌شوند. این داروها برای افسردگی‌های متوسط تا شدید مورد استفاده قرار می‌گیرند. این داروها برای کودکان توصیه نمی شوند و برای نوجوانان نیز با احتیاط تجویز می‌گردند.

برخی از انواع داروهای درمان افسردگی وجود دارند:

  • مهارکننده‌های انتخابی بازجذب سروتونین (SSRIs)
  • مهار کننده‌های مونوآمین اکسیداز (MAOIs)
  • ضد افسردگی‌های سه حلقه‌ای
  • ضد افسردگی‌های آتیپیک
  • مهارکننده‌های انتخابی بازجذب سروتونین و نوراپی‌نفرین

داروهای ضد افسردگی

هر دسته از داروهای ضد افسردگی بر روی یک انتقال دهنده عصبی متفاوت عمل می‌کنند. مصرف داروها باید طبق تجویز پزشک حتی بعد از بهبودی علائم ادامه پیدا کند تا از بازگشت بیماری جلوگیری شود.

داروهای ضد افسردگی ممکن است افکار یا اقدامات برای خودکشی را در برخی کودکان، نوجوانان و جوانان در چند ماه ابتدایی درمان افزایش دهند. هرگونه نگرانی باید همواره با پزشک در میان گذاشته شود، از جمله تصمیم برای قطع مصرف داروهای ضد افسردگی.

الکتروشوک درمانی

موارد افسردگی شدید که واکنشی به دارو نشان نداده‌اند ممکن است با الکتروشوک درمانی (ECT) قابل بهبود باشند. این روش به خصوص برای درمان افسردگی روانی موثر است.

ورزش و سایر راههای درمان افسردگی شدید

ورزش‌های هوازی ممکن است در برابر افسردگی خفیف موثر باشند زیرا باعث افزایش میزان اندورفین شده و نوراپی نفرین انتقال دهنده عصبی که مرتبط با خلق و خوی است را تحریک می‌کند.

درمان‌های تحریک مغز از جمله شوک درمانی یکی از روش های درمان افسردگی شدید به شمار می‌رود. تحریک مغناطیسی مکرر مغز پالس‌های مغناطیسی به مغز ارسال می‌کند که ممکن است در درمان افسردگی شدید اساسی موثر باشد.



:: برچسب‌ها: درمان , افسردگی , شدید , مزمن , بیماری , روان , روانی ,
:: بازدید از این مطلب : 58
|
امتیاز مطلب : 0
|
تعداد امتیازدهندگان : 0
|
مجموع امتیاز : 0
تاریخ انتشار : سه شنبه 27 ارديبهشت 1401 | نظرات ()
نوشته شده توسط : پزشک و درمان

بیماری زوال عقل یا دمانس مغزی

بیماری دمانس مغزی به گروهی از علائم گفته می‌شود که می‌تواند در سالمندان و جوانان ایجاد شود و علت‌های مختلفی دارد. برخی علائم بیماری زوال عقل از دست دادن حافظه و تغییرات خلقی است که می‌توان با دارو و سایر روش‌ها برای درمان و بهبود آن اقدام نمود.

زوال عقل یا دمانس چیست؟

بیماری دمانس یا زوال مغزی یک بیماری خاص نیست بلکه به گروهی از علائم گفته می‌شود تا حدی بر حافظه، تفکر و توانایی‌های اجتماعی فرد اثر می‌گذارند که در عملکردهای روزانه فرد اختلال ایجاد می‌کنند. درست است که دمانس یا زوال عقل موجب از دست رفتن حافظه می‌شود اما علل مختلف دیگری هم می‌توانند موجب از دست رفتن حافظه شوند.

بنابراین ضعف حافظه، به تنهایی نشان‌دهنده این نیست که شما دچار زوال عقل شده‌اید. بیماری آلزایمر یکی از شایع‌ترین علل بروز دمانس مغزی در افراد مسن است اما این بیماری می‌تواند علل دیگری نیز داشته باشد. بسته به علت بروز دمانس، برخی از علائم مرتبط با آن ممکن است درمان شوند.

درباره دمانس مغزی بیشتر بدانید

دمانس مغزی گروهی از علائم است که فراموشی و ضعف حافظه نیز یکی از آن‌ها است. سایر علائم مربوط به زوال عقل شامل مشکل در فکر کردن، حل مسائل و مشکلات زبانی و گفتاری می‌شود. این تغییرات معمولا در ابتدا بسیار جزئی و خفیف هستند اما به تدریج تا حدی شدید می‌شوند که روند زندگی روزمره فرد را تحت تاثیر قرار می‌دهند.

افراد مبتلا به دمانس همچنین ممکن است دچار تغییرات رفتاری و خلق‌وخو نیز شوند. زوال عقل زمانی ایجاد می‌شود که مغز بر اثر بیماری مانند آلزایمر یا سکته‌های مغزی مکرر آسیب می‌بیند.

این مشکلات را می‌توان با سی تی اسکن و گروهی از تست‌های نورولوژیکی بر روی سیستم عصبی بدن، تشخیص داد. درمان این مشکلات نیز با مصرف دارو و برخی ویتامین‌ها و انجام بعضی روش‌های فیزیوتراپی خاص مانند ماساژ است.

بنابراین اگر یکی از عزیزان شما به علائم دمانس مبتلا شده است لازم است به متخصص مغز و اعصاب مراجعه کنید تا از شدت گرفتن و بدتر شدن علائم او جلوگیری کنید.

علت بیماری دمانس مغزی

بیماری دمانس مغزی بر اثر آسیب به سلول‌های عصبی در مغز ایجاد می‌شود که این آسیب ممکن است در نواحی مختلفی از مغز باشد. علائم دمانس در هر فرد به طور متفاوتی بروز می‌کنند که این موضوع بستگی به ناحیه آسیب‌دیده در مغز دارد.

علل ایجاد بیماری دمانس پیش‌رونده

علت دمانس پیش‌رونده که بهبود پیدا نمی‌کنند و قابل بازگشت نیستند، عبارتند از:

  1. بیماری آلزایمر
  2. دمانس عروقی
  3. زوال عقل با اجسام لویی
  4. دمانس گیجگاهی پیشانی (فرونتوتمپورال)
  5. دمانس ترکیبی

بیماری آلزایمر شایع‌ترین علت دمانس در سالمندان

شایع‌ترین علت دمانس در افراد بالای ۶۵ سال، بیماری آلزایمر است. هرچند علت بروز بیماری آلزایمر مشخص نیست اما در مغز این افراد همیشه پلاک‌ها و گره‌های بافتی یافت می‌شود. این پلاک‌ها از پروتئینی به نام بتاآمیلوئید تشکیل شده‌اند و ماده اصلی گره‌های بافتی نیز پروتئینی به نام تائو است. وجود برخی عوامل ژنتیکی خاص نیز می‌تواند احتمال بروز آلزایمر را زیاد کند.

 

دمانس عروقی

دومین علت شایع بروز دمانس، وارد شدن آسیب به عروقی است که به مغز خون‌رسانی می‌کنند. مشکلات عروقی می‌تواند ناشی از سکته مغزی یا سایر بیماری‌های عروقی باشد.

زوال عقل با اجسام لویی

اجسام لویی در واقع توده‌های پروتئینی غیرعادی هستند که در مغز افراد مبتلا به این نوع بیماری‌های دمانس اجسام لویی، آلزایمر و پارکینسون یافت می‌شوند. این نوع از زوال عقل نیز یکی از انواع شایع دمانس است.

دمانس گیجگاهی پیشانی (فرونتوتمپورال)

در این بیماری گروهی از سلول‌های مغزی آسیب می‌بینند که در ناحیه قدامی گیجگاهی مغز قرار دارند. این نواحی از مغز بیشتر بر روی رفتار، زبان و گفتار و شخصیت فرد کنترل دارند.

دمانس ترکیبی

انجام مطالعات بر روی مغز افراد بالای ۸۰ سال که به دمانس (علائم فرسایش مغزی) مبتلا بوده‌اند، نشان داده است که اغلب این افراد به طور همزمان به چند نوع دمانس (مانند دمانس عروقی، اجسام لویی و آلزایمر) مبتلا بوده‌اند.

تحقیقات زیادی همچنان در حال انجام هستند تا مشخص شود که داشتن چند نوع دمانس به طور همزمان، چگونه بر بروز علائم مختلف تاثیر می‌گذارد.

سایر بیماری‌های مرتبط با دمانس یا زوال عقل

سایر بیماری‌های مرتبط با دمانس یا زوال عقل شامل موارد زیر است:

  1. بیماری هانتینگتون
  2. آسیب مغزی بر اثر ضربه به سر
  3. بیماری کروتزفلد یاکوب (CJD) یا جنون گاوی
  4. بیماری پارکینسون
  5. عفونت و بیماری‌های سیستم ایمنی
  6. اختلالات متابولیسمی و غدد
  7. کمبود‌های غذایی
  8. واکنش به داروها
  9. هماتوم در اطراف غشای مغزی
  10. مسمومیت
  11. تومور مغزی
  12. آنوکسی یا کمبود اکسیژن
  13. هیدروسفالی فشار معمولی

بیماری هانتینگتون

این بیماری بر اثر جهش ژنتیکی ایجاد می‌شود و موجب می‌شود که برخی از سلول‌های مغزی و نخاعی شما از بین بروند. علائم و نشانه این بیماری عبارتند از اختلالات شدید فکری (اختلال درک) که در سن ۳۰ الی ۴۰ سالگی بروز می‌کند.

آسیب مغزی بر اثر ضربه به سر

ممکن است بر اثر وارد شدن ضربات مکرر به سر، آسیب‌های جدی به مغز وارد شود. این حالت برای مثال ممکن است برای ورزشکاران بوکس، ورزشکاران فوتبال آمریکایی یا سربازان پیش بیاید.

بسته به این که کدام قسمت از مغز آسیب‌دیده است، این آسیب می‌تواند موجب بروز علائم دمانس مانند افسردگی، عصبانیت شدید، حرکات غیر هماهنگ، اختلال در گفتار، حرکات آرام بدن و لرزش بدن شود. این علائم ممکن است سال‌ها پس از آسیب‌دیدگی بروز کنند.

بیماری کروتزفلد یاکوب (CJD) یا جنون گاوی

این بیماری معمولا بدون هیچ عامل خطر مشخصی بروز می‌کند و احتمال می‌رود که ناشی از نوعی پروتئین غیرعادی در بدن باشد. بیماری جنون گاوی می‌تواند ارثی باشد و یا بر اثر تماس با مغز و بافت سیستم عصبی شخص بیمار، به فرد دیگر منتقل شود.

بیماری پارکینسون

بسیاری از بیماران مبتلا به بیماری پارکینسون نهایتا دچار علائم دمانس می‌شوند.

عفونت و بیماری‌های سیستم ایمنی

ممکن است بر اثر تب یا سایر واکنش‌های سیستم ایمنی برای مبارزه با عفونت، علائم مشابه با بیماری دمانس بروز کنند. بیماری‌هایی مانند ام اس که ناشی از حمله سیستم ایمنی بدن به سیستم عصبی هستند نیز ممکن است علائم دمانس را ایجاد کنند.

اختلالات متابولیسمی و غدد

افراد مبتلا به اختلال تیروئیدی، هیپوگلیسمی (کمبود قند خون)، کمبود یا داشتن مقدار بیش‌ازحد سدیم یا کلسیم یا افراد مبتلا به نقص عملکردی در جذب ویتامین B12 ممکن است به علائم مشابه دمانس یا تغییرات خلق‌وخویی دچار شوند.

کمبود‌های غذایی

نخوردن آب کافی (کم‌آبی بدن)، عدم مصرف ویتامین B1 به اندازه کافی (که در افراد مبتلا به اعتیاد الکل شایع است) و عدم مصرف ویتامین B6 و B12 به میزان کافی می‌تواند موجب بروز علائم مشابه دمانس یا زوال عقل شود.

واکنش به داروها

واکنش بدن نسبت به تاثیر یک دارو یا بر هم کنش چند دارو که با یکدیگر مصرف شده‌اند، ممکن است موجب بروز علائم مشابه بیماری دمانس مغزی شود.

هماتوم در اطراف غشای مغزی

خونریزی بین سطح مغز و لایه پوششی که مغز را احاطه کرده است می‌تواند موجب بروز علائم دمانس شود. این نوع خونریزی در بین افراد مسن که زمین خورده‌اند زیاد اتفاق می‌افتد.

مسمومیت

قرار گرفتن در معرض فلزات سنگین مانند سرب یا سایر مواد مسموم‌کننده مانند آفت‌کش‌ها و همچنین مصرف مواد مخدر غیرقانونی و سوءمصرف الکل می‌توانند موجب بروز علائم دمانس شوند. ممکن است با انجام اقدامات درمانی، این علائم بهبود پیدا کنند.

تومور مغزی

در موارد بسیار نادری، ممکن است علائم دمانس بر اثر آسیب‌های ناشی از تومور مغزی باشد.

آنوکسی یا کمبود اکسیژن

این مشکل با نام هیپوکسیا نیز شناخته می‌شود و زمانی رخ می‌دهد که یک ارگان به دلیلی اکسیژن کافی دریافت نمی‌کند. آنوکسی ممکن است بر اثر آسم شدید، حمله قلبی، مسمومیت مونوکسید کربن یا هر علت دیگری ایجاد شود.

هیدروسفالی فشار معمولی

این وضعیت بر اثر بزرگ شدن بطن‌های مغزی ایجاد می‌شود و می‌تواند موجب مشکلات راه رفتن، اختلالات ادراری و از دست دادن حافظه شود.

علائم بیماری زوال عقل چیست؟

علائم زوال عقل یا دمانس با توجه علت اصلی بروز آن متفاوت هستند اما شایع‌ترین علائم آن عبارتند از:

  1. از دست دادن حافظه که معمولا توسط همسر یا اعضای دیگر خانواده مورد توجه قرار می‌گیرد.
  2. مشکل در برقراری ارتباط با دیگران و یافتن کلمات مناسب در حین حرف زدن
  3. مشکل در استدلال و حل مسئله
  4. مشکل در انجام وظایف ذهنی سنگین و پیچیده
  5. مشکل در برنامه‌ریزی و هماهنگی کارها
  6. مشکل در تعادل و هماهنگی اعضای بدن
  7. گیج بودن و عدم تمرکز
  8. افسردگی
  9. اضطراب
  10. پارانویا

علائم زوال عقل یا دمانس

دلایل بیماری زوال عقل و عوامل افزایش خطر ابتلا به آن

بسیاری از عوامل خطر می‌توانند در نهایت منجر به بیماری زوال عقل یا دمانس شوند. برخی از دلایل زوال عقل عبارتند از:

  1. سن
  2. سوابق خانوادگی
  3. سندرم دان
  4. اختلالات ادراکی خفیف
  5. مصرف زیاد الکل
  6. افسردگی
  7. دیابت
  8. سیگار کشیدن
  9. ابتلا به آپنه (وقفه تنفسی در خواب)

راه های تشخیص دمانس یا زوال عقل

برای تشخیص دمانس یا زوال عقل پزشک ذر ابتدا علائم و شرح‌ حال شما را بررسی کرده و شما را معاینه فیزیکی می‌کند. او همچنین از یکی از نزدیکان شما در مورد علائمی که دارید سؤال می‌کند.

هیچ تست منفرد و مشخصی برای تشخیص قطعی بیماری زوال عقل وجود ندارد و بنابراین پزشکان برای تشخیص دقیق مشکل از چندین روش تشخیصی مختلف استفاده می‌کنند. این تست‌ها شامل موارد زیر می‌شود:

  1. تست‌های ادراکی و نوروفیزیولوژیک
  2. ارزیابی نورولوژیکی
  3. اسکن مغزی
  4. تست‌های آزمایشگاهی

تست‌های ادراکی و نوروفیزیولوژیک

پزشک می‌تواند عملکرد فکری و ادراکی شما را تحلیل کند. تست‌های مخصوصی برای ارزیابی عملکردهای فکری ماند حافظه، تشخیص موقعیت، استدلال، قضاوت، تمرکز و مهارت‌های زبانی و گفتاری وجود دارند.

تشخیص بیماری دمانس یا زوال عقل

ارزیابی نورولوژیکی

ممکن است پزشک عملکرد حافظه، گفتار، ادراک بینایی، تمرکز، قابلیت حل مسئله، حواس تعادل بدن و رفلکس‌ها و سایر علائم مربوط به سیستم عصبی بدن شما را ارزیابی کند.

اسکن مغزی

اکسن مغزی توسط دستگاه‌های زیر انجام می‌شود:

  1. سی تی اسکن
  2. اسکن ام آر آی
  3. پت اسکن (PET scans)

سی تی اسکن و ام آر آی

با استفاده از این اسکن‌ها می‌توان به دنبال علائم بروز سکته مغزی، خونریزی مغزی، تومور یا هیدروسفالی بود.

پت اسکن (PET scans)

این اسکن‌ها، الگوی عملکردی مغز و همچنین وجود رسوبات پروتئین آمیلوئید در مغز را نشان می‌دهند. این پروتئین یکی از علائم مشخصه ابتلا به آلزایمر است.

تست‌های آزمایشگاهی

با انجام آزمایش خون می‌توان مشکلات فیزیکی که بر عملکرد مغز تاثیر دارند را شناسایی نمود، مانند کمبود ویتامین B12 و کم‌کاری غده تیروئید. گاهش اوقات مایع مغزی نخاعی برای بررسی عفونت، التهاب و برخی بیماری‌های فرسایشی مورد آزمایش قرار می‌گیرد.

درمان دمانس

در اغلب موارد نمی‌توان بیماری دمانس را به طور کامل درمان کرد اما راه‌هایی برای کنترل علائم آن وجود دارند. برخی از این راه‌ها عبارتند از:

  1. دارو درمانی
  2. روش‌های درمانی مکمل
  3. سایر روش‌های درمان دمانس

دارو درمانی

این داروها برای بهبود موقتی علائم دمانس تجویز می‌شوند:

  1. مهارکننده‌های کولین استراز
  2. ممانتین

مهارکننده‌های کولین استراز

این داروها شامل دونپزیل (آریسیتپ)، ریواستیگمین (اگزلون) و گالانتامین (رازادین) می‌شوند و نحوه تاثیرگذاری آن‌ها به این صورت است که میزان پیام رسان‌های شیمیایی مؤثر در حافظه و استدلال مغزی را افزایش می‌دهند.

ممانتین

این دارو موجب تنظیم فعالیت گلوتامات می‌شود. گلوتامات نوعی پیام رسان شیمیایی در عملکردهای مغزی مانند یادگیری و حافظه است. در برخی از موارد، ممانتین همراه با مهارکننده‌های کولین استراز تجویز می‌شود.

روش‌های درمانی مکمل

انواع روش‌های درمان دمانس از جمله مصرف مکمل‌های غذایی، داروهای گیاهی و تراپی‌های مختلف برای افراد مبتلا به بیماری دمانس مورد ارزیابی و تحقیق قرار گرفته‌اند. برخی از این روش‌ها می‌توانند مزایایی را به همراه داشته باشند.

برخی از این روش‌ها برای افراد مبتلا به آلزایمر و سایر انواع زوال عقل که مورد مطالعه قرارگرفته‌اند عبارتند از:

  1. ویتامین E: برخی مطالعات نشان داده‌اند که مصرف ویتامین E می‌تواند در کند کردن روند آلزایمر مؤثر باشد، اما شواهد کمی برای اثبات قطعی این نظریه وجود دارد.
  2. اسیدهای چرب امگا۳: برخی از شواهد نشان داده‌اند که خوردن ماهی برای ۳ بار در هفته می‌تواند خطر بروز زوال مغزی را کاهش دهد.

سایر درمان‌ها

این روش‌های درمان دمانس یا زوال عقل ممکن است در کاهش آشفتگی و اضطراب بیمار موثر باشند و موجب آرامش بیشتر بیمار شوند:

  1. موسیقی درمانی
  2. آروماتراپی (رایحه درمانی) که در آن از روغن‌های گیاهی معطر استفاده می‌شود.
  3. ماساژ درمانی
  4. هنردرمانی


:: برچسب‌ها: بیماری , زوال عقل , دمانس , مغزی , پزشکی , درمان , اعصاب , روان , ,
:: بازدید از این مطلب : 63
|
امتیاز مطلب : 0
|
تعداد امتیازدهندگان : 0
|
مجموع امتیاز : 0
تاریخ انتشار : سه شنبه 27 ارديبهشت 1401 | نظرات ()

صفحه قبل 1 2 3 4 5 ... 154 صفحه بعد